Vandaag geen wekkertje maar om 8 uur wakker worden in een oase van rust. Het eerste wat we doen is zwemkleding aan en de zee inwandelen, hoe gaaf is dat. Het strand, de zee en de zon voor ons alleen.... Herman haalt een ijskoffie die we op het strand opdrinken. Voor het ontbijt wandelen we de straatjes in waar we eens gebakken eitjes bestellen, is weer eens iets anders dan de tosti van de 7-Eleven.
Overal op het eiland zie je bordjes met daarop de vluchtroute voor als er een Tsunami is. We besluiten toch eens zo'n route te volgen. Meteen achter de boulevard beginnen wat huisjes van de lokale bevolking, dit is een straatje van 200 meter. De bordjes leiden ons naar het einde van het straatje. Het straatje stopt hier en er is in de rotsen een trap tegen de berg op gemaakt, weet niet of dit nu zo'n goede route is bij een tsunami. We gaan er maar van uit dat er niet zoiets zal gebeuren en zowel, dat we zo snel als we kunnen omhoog en van de zee af moeten.
Op 26 december 2004 heeft op Koh phi phi de tsunami het leven van 1000 mensen gekost. Een golf, de kracht van water..... Totaal zijn er bij deze grote natuurramp  230.000 mensen omgekomen in verschillende landen rondom de Indische oceaan, niet te bevatten......

Vandaag houden we verder een echt relax dagje, genieten van het heerlijke weer, het Thaise eten, onze fantastische locatie, lekkere drankjes. 
We laten een wasje doen, lopen nog eens een stukje en voordat we het weten gaat de zon onder. 
We borrelen op onze veranda, halen een pizza, zingen samen wat liedjes, Herman oefent met de mondharmonica. 
Dit heet :  Genieten van al het moois dat een  vakantie biedt.